باران صدای پای توست

آه ای سفر کرده چه می توان گفت وقتی قلب من از جنس آیینه است و دستهای سرد تو خالی از عشق

باران صدای پای توست

آه ای سفر کرده چه می توان گفت وقتی قلب من از جنس آیینه است و دستهای سرد تو خالی از عشق

سایه ای که نمی آید...................

   

زمستان نغمه رفتن دارد 

 

                           و دستهای خیس باران بر دشت سبز نگاهم می تراود 

 

                                           کجاست دستهای گرم آفتاب؟ 

 

خورشیدی نمیبینم 

                                            ابرهای عاشق می آیند و می سرایند

 

 

   

 

جاری دریاچه در آبی بیکران دریا محو می شود 

 

                                       غنچه ها در انتظارند 

 

شکفتن رسم بود 

   

                                   فرشته ای سکوت می کند.........................

 

  

 

  برگهای زرد .دنیای بی رنگی را رنگ می دهند 

 

                 عاشق سایه ای بودی فرشته؟ 

 

                                          سایه ای که کمرنگ میشود 

  

و تصویری خاموش  

 

                  با من فرشته ای که تنها می ماند.................... 

  

  

سرود جاری برکه خاموش.... 

                                 

                                    و زمزمه بودن فراموش میشود 

 

                                                سایه نمی آید............... 

 

بالهای فرشته در حسرت انتظار می سوزند 

 

               و نگاه آتشینم در حسرت نیامدنت جان می دهد.....  

 

  

روزها توان ورق خوردن ندارند 

 

                       آسمان .آبی را فراموش میکند  

 

                                 غنچه ها شکفتن را........... 

  

                                                خورشید تمام میشود 

در امتداد خاکستری و سیاه تنها می مانم 

 

 با دستهای خالی از عشق 

 

                        و مرگ پرنده های عاشق را میبینم در غروب 

 

زمستان می رود            و ترانه بهار می میرد 

 

سایه ای سرد از خاطره ای خاموش  

 

                                              سایه ای که نمی آید..........

 

                                  

  

   

 لیلا اسفند ۱۳۸۷

 

نظرات 10 + ارسال نظر
همسایه پنج‌شنبه 1 اسفند‌ماه سال 1387 ساعت 12:16 ب.ظ

وای عجب شعر قشنگ و غمگینی..
سلام....
ببخشین منو که دیر اومدم آخه اینروزا عجیب خودمو گم میکنم ولی شعرتونو که خوندم جون گرفتم....
سایه ای که نمی آید....
آفرین به احساس آسمونیت مهربون...
خدا کنه هیچوقت غمگین نبینمت هیچوقت....

لاله پنج‌شنبه 1 اسفند‌ماه سال 1387 ساعت 02:40 ب.ظ

اشکمو در آوردی
لیلا اون میآد
کسی که دوسش داری می آد
سایه پر رنگ میشه

هومان جمعه 2 اسفند‌ماه سال 1387 ساعت 03:12 ب.ظ

چه غمگین می نویسن این خانوشیراز عجب شاعر پروره
همشونم عاشقن
میشه عکستونو بذارید؟

آرش یکشنبه 4 اسفند‌ماه سال 1387 ساعت 04:26 ب.ظ http://www.setarehbaran.mihanblog.com

درسته امسال زمستان پر برفی نبود و سرمای چندانی نداشت ولی برای ما از یه لحاظ که خودت می دونی سردترین زمستون و غم انگیزترین زمستونی بود که به بدترین نحو شروع شد.
شاید غم لا به لای نوشت های تو ناشی از همون موضوع باشه.

احسان دوشنبه 5 اسفند‌ماه سال 1387 ساعت 02:04 ق.ظ http://lakposht.blogsky.com

سلام خیلی عالی چیزی رو که خواستی گفتی موفق باشی

وحید دوشنبه 12 اسفند‌ماه سال 1387 ساعت 10:02 ب.ظ http://http://2shaggy2.blogfa.com

سلام حتما دوست دارم نظرتو بگی
مرسی

علی شنبه 17 اسفند‌ماه سال 1387 ساعت 07:13 ب.ظ

http://yaveh-gooyan.blogsky.com/
به روز شد
همیشه موفق باشی

شیرین یکشنبه 18 اسفند‌ماه سال 1387 ساعت 04:20 ب.ظ http://tanhaeehayam.blogsky.com

خیلی زیبا بود ...
دل نوشته هارو دوست دارم چون خودم از دل می نویسم

احسان یکشنبه 25 اسفند‌ماه سال 1387 ساعت 01:04 ق.ظ http://lakposht.blogsky.com

سلام نیستی به هر حال شاد باشی سبزی بهارو زندگی کنی

یاسر پنج‌شنبه 10 اردیبهشت‌ماه سال 1388 ساعت 07:23 ب.ظ http://refighe-roze-tanhai.blogfa.com

چه بنویسم که لایق وبلاگت باشد زیبا با افکاری لایق
تونستی یه سری به خلوت تنهایی من بزن
با اجازت یکی از مطلباتو کپی کردم
منتظره حوظورت هستم

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد