باران صدای پای توست

آه ای سفر کرده چه می توان گفت وقتی قلب من از جنس آیینه است و دستهای سرد تو خالی از عشق

باران صدای پای توست

آه ای سفر کرده چه می توان گفت وقتی قلب من از جنس آیینه است و دستهای سرد تو خالی از عشق

من به پروانه شدن می اندیشم.

          من به پروانه شدن می اندیشم

 

 

تصویر مه گرفته ام در شیشه پنجره محو میشود

                برگ های زرد یکی یکی میریزند از درخت

                                        نم نم باران شاخه های لخت را نوازش می دهد

                             تمام خاطراتم در نقطه ای دور قندیل بسته از سرما و تنهایی

شب وجودم را پر میکند

                                    مرگ از پشت در سرک میکشد  

 

چشمانم اما در سیاهی شب هنوز به انتظار نوری فانوس است

           تنها من مانده ام

                          مرگ از پشت در سرک میکشد آهسته

      اما امیدوارم .نمی هراسم از مرگ

من به انتظار صبح روشنم

                      و آفتابی پس از باران 

  

و رنگین کمانی در آسمانم

    من در فکر پروازم

                      و اوج گرفتن مثل پرنده ها 

مرگ ,جای تو اینجا نیست

                     دور شو

دوباره آفتاب می آید

                 و نور را دوباره از قاب سیاه پنجره خواهم دید

سهم من پرواز است    سهم من مردن نیست

من پر از حس جوانی هستم

                              من پر از فریادم   

 

 

دور شو ای مرگ

                           من به پروانه شدن می اندیشم.

لیلا دی ماه 1387 

  

                                    

سحر !زمستان چه نا جوانمردانه با نبودنت آغاز شد

 

دوست عزیزم سحر در صبح شب یلدا در اثر سانحه تصادف مثل فرشته ها پر کشید. 

  

 

سحر عزیزم زمستان چه نا جوانمردانه با نبودنت آغاز شد 

 

               در سحری رویایی  با عشق متولد شدی  

 

سحر بیدار شو      

                    Sahar...az pishemoon raft....Khodaya...yekbare Dge...ye aziz par keshiiid 

کسی رفته است که مثل هیچ کس نیست 

 

                            سحری سبزتر از بهار 

 

و حالا سحر مسافر شد                  سحر نبودنت زخمی میشود بر قلبمان 

 

سحر میدانم دوباره با باران می ایی.. 

 

 عروسکم سحر..............        شبی که پر کشیدی  سحر نداشت 

 

          مرگ عاشقانه ات را میفهمم   

   

سحر تو با نبودن زنده شدی...... 

 

Montazerat mimanam,Bia... 

 

مثل سحری کوتاه و مهربان آمدی........... 

 

 حالا من میمانم با خاطره هایت....... 

 

                        یادت می آید  هر شب تا پاسی گذشته  

 

در دنیای هم غرق میشدیم در اینترنت؟ 

 

باور نمیکنم رفتنت را                         سحر میبینی

 

زمستان چه ناجوانمردانه با نبودنت آغاز شد  

 

                  بی تو باران را نمی خواهم  

      

                                        فرشته ام تو حالا در بهشتی...................

 

 

دوستت لیلا دی ماه ۱۳۸۷