باران صدای پای توست
آه ای سفر کرده چه می توان گفت وقتی قلب من از جنس آیینه است و دستهای سرد تو خالی از عشقباران صدای پای توست
آه ای سفر کرده چه می توان گفت وقتی قلب من از جنس آیینه است و دستهای سرد تو خالی از عشقتو که نباشی پاییز دلگیر است
.jpg)
سرشار از حس با تو بودنم
سرشار از با تو گفتن
در ازدحام باران و گریه و شبنم گم گشته ام
لحظه دیدار را می جویم
در عمق خاطراتم با تو سفر میکنم
می آیی تا باور کنم که هنوز هستی
باوری از جنس رویا
.jpg)
میشکفند تمام غنچه ها از صدای با تو بودن
می تراود چشمه از نگاهت
هوای با تو بودن بارانی میشود
زمستان جدایی بهار میشود
زمین تشنه کویر سیراب میشود با تو
.jpg)
تمام آیینه ها بی ریا میشوند
پرواز معنا میگیرد
تمام تنهاییم را نذر لحظه ای با تو بودن کرده ام
خواب سبزی بود با تو بودن
و خزان دلگیریست نبودنت
.jpg)
تو را در عمق لایه های خاطراتم پنهان کرده ام
می خواهم باشی
تو که نباشی پاییز دلگیر است
لیلا پاییز ۱۳۸۷
وای اگر باران ببارد و تو نباشی
پنجره رو به پاییز باز شده
برگها میخندند 
رنگ ها میرقصند
غصه ها میمیرند
شعر جوانه میزند
سرما پشت در است
آی بیدار شوید پاییز آمده
انتظار هم می آید
دویاره باران می بارد
برگهای رنگین با ترانه باران میرقصند
مروارید مروارید از برگها میچکد
و شبنم شبنم عشق بر گونه هایم مینشیند با باران
و من دوباره بی قرار می شوم
دوباره فصل زرد وسرخ
دوباره آسمان خیس
دوباره فصل انتظار
دوباره جستجوی من
دوباره چشمهای تو
قرار ما زیر باران
انتهای جاده عشق
وای اگر باران ببارد و تو نباشی
وای اگر باران ببارد و تو نباشی
دوباره باران
دوباره عشق
و خشخش صدای برگهای زرد
زیر پای عابران خسته دل
صدای خشم آسمان
صدای رعد
صدای حس عاشقی
و من دوباره مثل عشق پر از غرور می شوم
صدا بزن صدا مرا
بخوان به نام عاشقی
لیلا مهر 1387 leila200_a@yahoo.com
من با خودم آشتی میکنم
بانوی کوچک قلب مهربانم سلام
چشمهایم دیگر سویی ندارند
تشنه گفتنم .تشنه فریادم
در سکوت سوخته ام
میبینی؟
تشنه ام شروع به چکیدن میکند از لبانم شعر
و در چشمهایم موج میزند فریادی خاموش
انگار واژه ها مرا درک می کنند
قاصدک بی خبر می آید
در خودم در نا کجا آباد قلبم محبوسم
انگار غروبم همیشگیست
به طلوع امیدی نیست
پاییز در راه است
میدانستم پاییز پشت در کمین کرده
بهانه ای برای زنده بودن میخواهم
خورشید بر روی صورتم میخندد
او بهانه من میشود به انتظار طلوعش میمانم
صدای موذن را می شنوم
سکوتم رنگ عشق میگیرد
سرشار از با تو بودن میشوم
در آبی خودم محو میشوم
باران پاییز را دوست دارم
پاییز که مجرم نیست
صورتم باران را دوست دارد
چشمهایم آسمان را مبیند و
قلبم به عشق می اندیشد
من با خودم آشتی میکنم
من پاییزی میشوم
رنگ ها را درک میکنم
می خواهم تولد دوباره ام در پاییز باشد
بوی غریبی پاییز را حس میکنم
پاییز در من ریشه دارد
پاییز نم دلتنگی دارد
اینجا آخر انتظار نیست
لا به لای برگهای پاییز رنگ زندگی موج میزند
من با خودم آشتی میکنم
لیلا مهر ۱۳۸۷