باران صدای پای توست

آه ای سفر کرده چه می توان گفت وقتی قلب من از جنس آیینه است و دستهای سرد تو خالی از عشق

باران صدای پای توست

آه ای سفر کرده چه می توان گفت وقتی قلب من از جنس آیینه است و دستهای سرد تو خالی از عشق

سایه ای که نمی آید...................

   

زمستان نغمه رفتن دارد 

 

                           و دستهای خیس باران بر دشت سبز نگاهم می تراود 

 

                                           کجاست دستهای گرم آفتاب؟ 

 

خورشیدی نمیبینم 

                                            ابرهای عاشق می آیند و می سرایند

 

 

   

 

جاری دریاچه در آبی بیکران دریا محو می شود 

 

                                       غنچه ها در انتظارند 

 

شکفتن رسم بود 

   

                                   فرشته ای سکوت می کند.........................

 

  

 

  برگهای زرد .دنیای بی رنگی را رنگ می دهند 

 

                 عاشق سایه ای بودی فرشته؟ 

 

                                          سایه ای که کمرنگ میشود 

  

و تصویری خاموش  

 

                  با من فرشته ای که تنها می ماند.................... 

  

  

سرود جاری برکه خاموش.... 

                                 

                                    و زمزمه بودن فراموش میشود 

 

                                                سایه نمی آید............... 

 

بالهای فرشته در حسرت انتظار می سوزند 

 

               و نگاه آتشینم در حسرت نیامدنت جان می دهد.....  

 

  

روزها توان ورق خوردن ندارند 

 

                       آسمان .آبی را فراموش میکند  

 

                                 غنچه ها شکفتن را........... 

  

                                                خورشید تمام میشود 

در امتداد خاکستری و سیاه تنها می مانم 

 

 با دستهای خالی از عشق 

 

                        و مرگ پرنده های عاشق را میبینم در غروب 

 

زمستان می رود            و ترانه بهار می میرد 

 

سایه ای سرد از خاطره ای خاموش  

 

                                              سایه ای که نمی آید..........

 

                                  

  

   

 لیلا اسفند ۱۳۸۷