باران صدای پای توست

آه ای سفر کرده چه می توان گفت وقتی قلب من از جنس آیینه است و دستهای سرد تو خالی از عشق

باران صدای پای توست

آه ای سفر کرده چه می توان گفت وقتی قلب من از جنس آیینه است و دستهای سرد تو خالی از عشق

پروانه ها کجایید؟

روزهای سرد بارانی 

 

 برگهای زرد و سرخ 

 

    جاده های مه گرفته 

 

           و چهره های یخ بسته 

 


   

 

و تنهایی .که همیشه با من است 

 

    چه روزهایی که میگذرند 

 

              سرد بارانی و مضطرب 

 

                       و زیبایی که انجماد بسته در حصار بی اعتمادی  

 

 

 


 

 

 

جاده تاریک است و فانوس خاموش  

 

 سایه ها سیاه و لرزانند 

 

روزها کوتاه و خاکستری  

 

ومن گم گشته در این همه تاریکی............. 

 

اعتماد شاخه خشکیده درختی در مسیر  

 

ومن سر در گم این بی راهه های دهشت انگیزم .................... 

 

غرور ..............زیبایی و تنهایی ثروت می شود 

 

و صورتکها  آشفته  از این بی اعتمادی  گریزانند 

 

hmklspp08f011ij2zqzj.jpg 

 

نسیم سرد پیغام آور تنهاییست 

 

  و پایان حکایت پروانه هاست................. 

 

    بالهایم در این ازدحام یخ بسته  

 

          و  زمان سرودی سرد برایم  زمزمه میکند 

 

                         انتهای جاده آعوش گرم شیطان است ....... 

 

                   و سرما سخت کشنده ......................... 

 

            ومن با پاهای خسته به سوی بی را هه ها  ...................... 

  

 

 

romantic-pic (6).jpg 

 

در جستجوی دریا .به راه می افتم 

 

  هر چند سرد............. 

 

هرچند خسته.............. 

 

 هرچند تنها و دلگیر.................  

 

 

romantic-pic (8).jpg

  

 

چه کسی می داند؟ 

 

 شاید در کنار ساحل سرد قایقی در انتظار من باشد 

 

           جایی به دور از شیطان.............. 

 

و سرزمین طلوع مرا بخواند 

 

شاید پروانه ها ترانه هایم را شنیده اند............................. 

 

امید توشه ای برای راهم میشود 

 

و زخم هایم  التیام می بابند 

 

 

 

دریا مرا میخواند 

 

قایقی منتظر من است 

 

پروانه ها اسمم را فریاد می زنند..................... 

 

فانوس راه را نشانم می دهد 

 

باران دوباره می بارد 

 

خورشید دوباره در سرزمین پروانه ها طلوع میکند 

 

128897251043.jpg 

 

باد برایم ترانه می خواند 

 

 ستاره ها مهیمانم می کنند  

 

گلبرگها میر قصند................ 

 

ساحل آبی دریا را تجربه میکند......................... 

 

 ومن آرامش را................... 

 

   

 

 

کجاست  آن ساحل 

 

  کجاست آن دریا //فانوس؟ 

 

چه کسی راه را نشانم می دهد.............. 

 

          پروانه ها کجایید؟  

 

  لیلا  بهمن  ۱۳۸۹

نظرات 6 + ارسال نظر
آتوسا پنج‌شنبه 21 بهمن‌ماه سال 1389 ساعت 11:30 ق.ظ http://ghose.blogsky.com/

چقدر قشنگ.

به منم سر بزن

فرزاد پنج‌شنبه 21 بهمن‌ماه سال 1389 ساعت 01:44 ب.ظ http://f4vossoghi.blogfa.com

درودی بیکران بر شما
از اینکه آمدی متشکرم ٬ نگاه می کنم دوباره بیایی ومنتظر می مانم . اما اگر ایم وب را شاد کنی دل ما رو هم شا د کردی . یک لبخند بزن ٬ یک یا علی بگو ...

بابایی دوشنبه 25 بهمن‌ماه سال 1389 ساعت 08:58 ب.ظ

می نویسم ...
دوباره می نویسم
درد تنهایی مشترکمان را ،
دیگر پاییز و بهار یکرنگ هستند
آوندهای خسته ی ذهنم را یارای صعود نیست .
زمستان یک فرصت است
تا در اندیشه ی منجمد خود ،
یک لحظه
مجال ذوب شدن بیابم .
... تنهایی
پرازدحام ترین کوچه ی خیال من است
تا تو ...
همسفره ی فانوس نشین من باشی

یه دوست قدیمی یکشنبه 1 اسفند‌ماه سال 1389 ساعت 12:29 ب.ظ

خدا رو شکر که دورباره نوشتی . خوشحالم بابایی .

فرزاد پنج‌شنبه 12 اسفند‌ماه سال 1389 ساعت 08:49 ب.ظ http://f4vossoghi.blogfa.com

درود /
فکر نکنید وب شما بازدید نداره . از اینکه خاک می خوره نگرانم

نیما دوشنبه 30 آبان‌ماه سال 1390 ساعت 11:26 ق.ظ http://n4u.blogfa.com/

سلام

عجب زیبا بود. واقعن لذت بردم. مرسی

خودتون نوشتین این متن رو؟؟؟؟

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد