سفر با تو

سفر با تو

من ازترسیم خطی                                    

           بر کنار ساحلی در ابتدای

آبی مواج عاشق می شوم با تو

و تو فانوس خواهی شد

برای قلب خاموشم

در این شبهای سرد  بی سر انجامی

چه بارانی که می بارد بر رخسارمان ای عشق

عجب رسم غریبی می شود وقتی که می آیی

چه عاشق می شوم با تو در این دنیای تنهایی

سفر با تو برای من سفر در اوج رویا بود

در این شبهای بی تابی عجب نوری عجب خوابی

                                                   

سفر با تو تکامل می دهد حس غریب دوست داشتن را

وباران با سخاوت میزند بر لحظه های آبی ما

من از عشق تو لبریزم

و می دانم که تو لبریز از عشق دیگری هستی

واین زخمیست بر قلبم که میدانم نمیدانی

من از جنس ساقه ای شبنم

وتو از جنس گرم آفتابی

تو نور افشان و مغروری ومن محتاج نور تو

سفر با تو برای من سفر در کهکشان عشق

ولی افسوس عمر این سفر کوتاست

چرا بر من نمی تابی؟چرا خورشید نگاهت را به چشمانم نمی دوزی؟

بیا و دست گرم مهربانت رابه من بسپار

که من محتاج دست گرم تو خورشید سوزانم

چه مهتابی تو بر شبهای من تابیدی و رفتی

نفس هایت برای من نوید زندگانی است

کلامت عشق من آهنگ بی پروایی و بی ادعایی است

تو می دانی که قلب من اسیر ناب چشمان سیاه توست؟

نه  می دانم نمیدانی.تو با من مثل بارانی

تو میباری و عاشق میکنی و میروی آرام

ولی با رفتنت در قلب من سیلی شود از غم

که می دانم نمی دانی

به قول تو :حقیقت میشود پنهان نه آن چیزی که میبینیم

مرا با خود ببر ای حس گرم بوسه ای سوزان

بسوزانم وتا فردای فرداها بمان با من

چقدر از انتهای این سفر لبریز از مرگم

بمان با من .بخوان با من                                           

ومن لبریز حس خواهش یک لحظه نزدیکی

یکی بودن .یکی با تو در این لحظه

وتو در فکر فردایی که می آید پشیمانی.................

لیلا  ۱۰ خرداد ۱۳۸۷