کسی که لیلا بر لبش جاریست

عبور او در یاد                    

کسی مرا از پشت پنجره صدا می کرد

                        کسی که چشم او به رنگ آسمان آبیســــت

کسی که قلب او همیشه پر احساس است

                         کسی که جای ستاره در آسمانش خالیست

کسی که دریایی ترین واژه لبخند اســــــــت

                          کسی که شبنم آبی صداقت از او جاریست

کسی که از عمق چشمانش چکیده قطره اشک

                          کسی که قلب کویر به یاد او مهتابیـــــست

کسی که آخرین سفیر غزلهای دیدار است

                           کسی که تنها به خاطر او زمستان بارانیست

کسی که معمای طلاطم دریاســــــــــت

                              کسی که آرامش من در هوای طوفانیست

کسی که همیشه ساکن دریا و قایق بود

                                کسی که از غم او ژاله در تب و زاریست

کسی که از نبود او بغض آسمان میگیرد

                                 کسی که به عشق او غزلهای من نورانیست

کسی که عبور او همیشه در یاد است

                                   کسی که نام من(لیلا)همیشه بر لبش جاریست

( نوشته لیلا علی اکبری از کتاب باران صدای پای توست)